Karakters en Psychologie
Vergeven, maar nooit vergeten.
Het boek neemt je eerst mee naar de zomer van 2002. Daar maak je kennis met het toen nog vijftienjarige meisje Ellie Tucker. Zij is een heel mooi meisje en tot over haar oren verliefd op haar beste vriend Nolan Cook. Nolan is even oud als Ellie en toen al, met zijn 1 meter 80, een hele goede basketballer. Ellie hield ervan om naar hem te kijken als hij basketbalde, zulke vloeiende en sierlijke bewegingen die hij maakte met zijn bruin gespierde lichaam.
Als Ellie’s vader, Alan, hoort dat zijn vrouw, Caroline, vreemd is gegaan en zwanger is geworden, neemt hij Ellie halsoverkop mee naar Chicago. Alan is altijd al heel bezitterig over Caroline geweest. Zij is een bloedmooie vrouw en Alan was altijd al bang geweest haar kwijt te raken. Ellie en Nolan spreken af een brief naar elkaar te schrijven met daarin wat ze over elkaar voelen. Die brief begraven ze en mogen ze over 11 jaar pas openen, een laatste kans voor het geval dat ze elkaar nooit meer zien.
Dan is het 2013, 11 jaar nadat Ellie is meegenomen door haar vader. Ellie heeft al die jaren geen contact gehad met haar moeder. Ellie dacht dat Caroline haar niet meer wilde zien of spreken, maar de werkelijkheid was dat Alan al Caroline haar brieven achterhield. Ook Nolan heeft ze niet meer gesproken, maar niet omdat ze hem niet kon vinden. Nolan werd een wereldberoemde basketballer maar dat heeft zijn karakter niets verandert. Dat blijkt uit hoe hij reageert op een ongeneselijk ziek jongetje met als grootste droom een keer te basketballen met Nolan Cook. Hij raakt helemaal ontroerd en het blije gezicht van het jongetje zal hem altijd bij blijven staan. Al die jaren is Nolan blijven zoeken naar Ellie, maar ze was onvindbaar. Ellie is kapper geworden en moeder van een beeldschoon zesjarig meisje genaamd Kinzie. Ellie schaamt zich dat ze haar droom om schrijver te worden niet heeft waargemaakt en wilt niet dat Nolan haar zo ziet. Alle personages in het boek zijn heel gelovig, maar Ellie worstelt er heel erg mee nadat God haar bij haar beste vriend heeft weggehaald. Kinzie is een keurig opgevoed meisje die wel in God gelooft en heel vaak voor haar moeder bid. Dankzij Kinzie vergeeft Ellie uiteindelijk ook haar vader dat hij de brieven zolang achter heeft gehouden. Ellie had Kinzie namelijk altijd geleerd dat je andere moet vergeven, dan voel je je beter. Net zoals Caroline Ellie heeft opgevoed. Toen Ellie bij Alan langsging om hem te vergeven zag hij hoeveel ze op haar moeder was gaan lijken, dezelfde vriendelijkheid en zachtaardigheid. Op het eind komen Ellie en Nolan op de afgesproken dag de brieven opgraven, ze waren elkaar nooit vergeten.
Karen Kingsbury
Karen Kingsbury is een Amerikaanse schrijver. Zij is geboren in Fairfax, Virginia op 8 juni 1963. Eerst was Karen een sportschrijver voor de Los Angeles Times en later schreef ze voor de Los Angeles Daily News. Haar eerste boek, Missy's Murder, schreef ze in 1991. Missy's Murder was gebaseerd op een moord in Los Angeles. Karen schreef meer dan 50 romans.
Het boek 'vergeet mij niet' is vertaald door Marian Muusse. Over Marian Muusse was verder geen informatie te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten